“Wat is opgegroeid,” is het opgegroeid “: het is tijd voor ouders om zijn ouders te stoppen om zichzelf de schuld te geven van alles

Duizenden slapeloze nachten, tientallen boeken lezen over het opvoeden van kinderen, vroege ontwikkelingsmethoden, persoonlijk voorbeeld – of dit alles helpt om kinderen op te voeden zoals ze willen ouders? Ja en nee. Waarom gebeurt dit en hoe het te verdragen?

Yuko Munakata, een professor Testiculaire kanker in de psychologie in het centrum van bewustzijn en hersenen aan de Universiteit van Californië in Davis, herinnert zich hoe een dag na de tweede les in het kader van de cursus over onderwijs en kinderontwikkeling haar benaderde. Ze hield van het materiaal, maar ze verwachtte dat de cursus haar zou helpen een geweldige moeder te worden in de toekomst. Waarom dacht ze dat lessen haar dit niet zouden geven??

Omdat de leraar aankondigde dat ze studenten ging vertellen over hoe kleine ouders daadwerkelijk beïnvloeden wie hun kinderen zullen worden. Voor het grootste deel maken ouders (het maakt niet uit of ze jong of oud zijn of niet erg, getrouwd of gescheiden), ze willen het beste voor kinderen. Tientallen en zelfs honderden boeken en artikelen over het ouderschap beloven hen te leren hoe ze dit kunnen bereiken, hoe ze de uitdagingen van het onderwijs correct kunnen aangaan en de juiste beslissingen kunnen nemen. De belangrijkste boodschap van een dergelijke literatuur is deze: “Als uw kind niet lukt, doet u iets verkeerd.”.

Loop de vleugel van de vlinder

Proberen te voorspellen hoe het kind zal groeien, op basis van de verkiezingen die ouders maken, is als proberen een orkaan te voorspellen, kijken naar de golven van de vleugels van een bloedwormen.

In een aantal wetenschappen is er zoiets – “het effect van een vlinder”. Een kleine invloed op het systeem kan aanzienlijke en onvoorspelbare gevolgen veroorzaken, ook op een compleet andere plaats;Dus, “als de vlinder met zijn vleugels in China zwaait, zal een orkaan in Mexico beginnen” – niet onmiddellijk, natuurlijk, maar na zes weken, als de krachten van haar golf voldoende zijn om de atmosfeer en richting van luchtstromen te veranderen.

Jij, de ouder, bent dezelfde vlinder, en je kind is een orkaan, het fenomeen van de natuur waaruit het adembenemend is. En je beïnvloedt echt hoe je kind zal worden, maar in ongeveer dezelfde mate waarin de golf van vleugels van de vlinder het optreden van een orkaan beïnvloedt. Dat wil zeggen, essentieel, maar onvoorspelbaar.

Je vraagt ​​je misschien af: “Oké, hoe zit het met succesvolle ouders, wiens kinderen ook succesvol werden? Of behoeftige ouders wier kinderen opgroeien, blijven in nood blijven leven?”Maar het punt is niet alleen in ouderlijk talent (of de afwezigheid ervan). De vorming van een kind wordt getroffen door veel factoren – genetica, omgeving, cultuur, leeftijdsgenoten. En het is erg moeilijk om er een te isoleren die een maximale invloed heeft.

Zulke verschillende kinderen

Hoewel wetenschappers probeerden te begrijpen wat de kinderen precies het meest beïnvloedt: ze onderzochten de tweeling (single -aten en multi -tier, in totaal 14 miljoen paren in 39 landen van de wereld), zowel broers als zusters die samen zijn opgegroeid en die die verschillende families zijn geadopteerd en opgeleid. Het bleek dat zelfs als kinderen onder één dak groeien, dit helemaal niet betekent dat ze even succesvol, gelukkig en zelfverzekerd zullen zijn. Wat kunnen we zeggen over degenen die zijn opgegroeid?.

Hier zou het mogelijk zijn om te concluderen dat onderwijs niet zo belangrijk is, maar niet. Het feit is dat alle kinderen verschillend zijn, en in hetzelfde gezin kan het ene kind een “harde hand” nodig hebben, en voor het andere, overmatige ernst en orde zal niet profiteren. Voor één kind zal het feit dat ouders hem vaak vragen over vrienden, aangenaam zijn (het betekent dat ze geïnteresseerd zijn in zijn leven), en de tweede zal geïrriteerd zijn. Ten eerste zal de scheiding van ouders een tragedie zijn, voor een andere redding.

Vergeef – jezelf en anderen

Welke hiervan kan worden geconcludeerd?

Ten eerste heeft je opvoeding het kind beïnvloed, maar maakt hem niet noodzakelijkerwijs zoals jij. Met dezelfde aanpak kan het oudere kind serieus en doelgericht worden, en de jongere kan ondeugend en vrijheid zijn. Het is onmogelijk om te voorspellen wat de “vruchten” van uw opleiding zullen zijn.

Ten tweede moet je niet meer de schuld geven. Je hebt de vorming beïnvloed, maar kon het niet volledig beheren.

Ten derde is het tijd om te stoppen met het beschuldigen van je ouders voor al je problemen. Wie je werd? – Niet helemaal en volledig hun schuld of verdienste. En natuurlijk is het belangrijk om te stoppen met het de schuld geven van andere ouders. Vandaag gebeurt dit de hele tijd: de studie van duizenden ouders onthulde dat 90% van de moeders en 85% van hun vaders het gevoel hebben dat ze worden veroordeeld (zowel familieleden als volledig vreemden), en bijna de helft van hen voelt dit constant dit. Zelfs als je helemaal je weg naar het maximum geeft, kun je niet iedereen plezieren.

Leef een moment

Het is absoluut niet de moeite waard om jezelf de schuld te geven. En wat is in dit geval nodig om te doen?

Om de momenten die met het kind zijn doorgebracht te waarderen, om te genieten van je gemeenschappelijke “hier en nu”. En niet omdat dit op de een of andere manier op de lange termijn het kind en je relaties met hem zal beïnvloeden, maar omdat dit alleen op dit moment ertoe doet.

Activist, schrijver, auteur van het boek “Half Demon: Anatomy of Depression” Andrew Solomon merkte ooit op: “Velen van ons zijn trots op hoe we niet zoals onze ouders zijn, en tegelijkertijd eindeloos betreuren hoe onze kinderen niet zijn zoals wij zijn “.

Het is mogelijk om te stoppen met het voelen van zoiets, het is de moeite waard om het idee te accepteren dat we de toekomst van onze kinderen niet kunnen beheersen. In de conclusie van Yuko herinnert Munakata zich: wij, vlinders en orkanen, zouden zich moeten concentreren op wat echt belangrijk is in het leven. Stop met wachten op iets van elkaar en vergeef elkaar voor alles wat de tweede kant waarschijnlijk niet de schuld heeft.